Pogłos - co oznacza to pojęcie?
Pogłos - pod tym tajemniczym pojęciem kryje się po prostu określenie echa. Pogłos związany jest ze zjawiskiem stopniowego zanikania energii dźwięku po ucichnięciu jego źródła. Jest to występowanie dużej liczby fal akustycznych odbitych od powierzchni pomieszczenia. Osoba znajdująca się w sali, w której występuje zjawisko pogłosu, odbiera dźwięki jako przedłużające się. Zjawisko to najłatwiej zaobserwować w pustych pomieszczeniach o dużych powierzchniach odbijających dźwięk.
Na pogłos składają się dźwięki pochodzące z pierwszych odbić, a także wczesne odbicia pochodzące od sufitu i podłogi oraz ścian bocznych. Za wszystkimi tymi odbiciami ciągnie się "ogon pogłosowy" składający się z nawet 2000 późniejszych odbić, które docierają do ucha słuchacza po pierwszych odbiciach.
Z pojęciem pogłosu wiąże się także pojęcie opóźnienia początkowego: skrót ITDG (z ang. Initial Time Delay Gap). Jest to różnica w czasie w jakim dociera do słuchacza dźwięk pierwotny oraz ten z pierwszego odbicia. Tematyką czasu początkowych opóźnień zajmował się m.in. profesor Leo Beranek, z którego badań wynika, iż czas ITDG (t1) powinien zawierać się w czasie od 15 do 30 milisekund. W przypadku czasu pierwszego odbicia przekraczającego 50 do 70 milisekund słuchacz ma wrażenie przebywania w dużej przestrzeni. Wszystkie pozostałe odbicia docierające powyżej 100 milisekund zmysł słuchu odbiera jako echo. Za wczesne odbicia uznaje się natomiast odbicia znajdujące się w zakresie 80 milisekund.
Z pojęciem pogłosu związane jest również pojęcie czasu pogłosu. Jest to czas po jakim od wyłączenia źródła dźwięku poziom ciśnienia akustycznego spada o 60 dB. Jest to odpowiednik 0,001 wartości dźwięku początkowego. Czas pogłosu to jeden z głównych kryteriów oceny akustycznej wnętrz. Nie powinien być on zbyt duży, ani też za mały, abyśmy nie mieli poczucia przebywania w pomieszczeniu „martwym akustycznie”. Wyjątkiem od reguły są tzw. komory bezechowe, gdzie zależy nam na jak najkrótszym czasie pogłosu poprzez likwidację odbić oraz jak największe pochłonięcie i rozproszenie dźwięku.
Czas pogłosu zależy od wielu czynników: wielkości i kształtu pomieszczenia, rodzaju i sposobu rozmieszczenia materiałów, z którego pomieszczenie jest zbudowane, temperatury, wilgotności oraz częstotliwości dźwięku. Na obliczanie czasu pogłosu istnieje wiele wzorów matematycznych. Jednym z najbardziej popularnych jest wzór Sabine’a. Inne wzory to np. wzór Eyringa czy Millington-Sette'a.
